De eerste keer. Een inwijding. De première. Een soort magische grens. Want laten we wel wezen, eenmaal de eerste keer voorbij betekent zoveel als dat je in herhaling valt, toch? Iets voor de vierde of 78ste keer ondernemen is meestal niet zo bijzonder meer. Maar “de eerste keer” heeft allure.
Dat heeft zij overigens gemeen met de laatste keer. Ook weer zo’n magisch moment. De grap is alleen dat je, hoewel je meestal weet wanneer je iets voor het eerst doet, die wetenschap niet hebt bij “ de laatste keer”. Dat laatste vereist namelijk dat je precies weet hoe je leven zich gaat ontvouwen en wanneer je dood gaat en dat is niet ieder van ons gegeven.
Persoonlijk heb ik al een aantal “eerste keren” achter de rug. Ben ook al diverse malen op herhaling geweest, in sommige gevallen zelfs vaker dan me lief is. Maar de volgende premières heb ik in ieder geval beleefd; -naar adem gesnakt –het op een gillen gezet -een hamster laten verdrinken – mijn eigen koers gelopen – mijn familie getergd – de prijs betaald – God op mijn blote knieën bedankt – een goed doel voorbij gelopen – escargots met Bourgogne gecombineerd -ineffectief voor open doel gestaan – mijn rug recht gehouden en doorgeademd -het angstzweet op mijn voorhoofd gehad -een hemel bestormd -een grote liefde ervaren -een scheiding aangevraagd – een echte tantrika ontmoet -een plicht verzaakt – een pleit beslecht -een slag verloren – de strijd gewonnen -mezelf overstegen -een hart gestolen -een koning bevochten – een koninkrijk verloren –een draak gered – een luchtkasteel gedroomd .
Er waren premières bij die hun weerga niet kennen. Duizelingwekkend qua magie. Ook qua horror trouwens. Maar daarentegen; voor de 2e keer een kind baren is niet niks. En een 3e keer bevallen doet niet onder voor de keren daarvoor. Terwijl de 6e keer dat ik een Grand Cru soldaat maakte totaal geen impact had. Behalve dan wellicht de kater die daarop volgde. En ook de 4e keer rijexamen doen creëerde niet de stress en dus ook niet de betekenis van daarvoor. Daarentegen was ik wel extatisch toen ik de 1e keer mijn rijbewijs kon tonen. Wat is dan de betekenis van dit alles? Niet meer en niet minder dan dat “iets” de betekenis heeft die je er aan geeft. Of het nu de eerste of de 73 ste keer is. Life is what we make of it. Betekenis toekennen is betekenis beleven. En wat resteert is een diep gevoel van respect. Dankbaarheid. Omdat iedereen die dit mechanisme echt begrijpt, zich realiseert dat het leven inderdaad maakbaar is. Maakbaar in de zin dat we, hoewel we geen controle hebben op de frequentie en de aard van gebeurtenissen, we wel “in control” zijn als het gaat om de interpretatie, de betekenis die we het geven in ons bestaan.
Voor toen, voor nu, voor ooit. Leven is wat we er van maken. Niet meer en niet minder dan dat. Niet voor het eerst, niet voor het laatst. Hoewel; er zijn mensen die ook in hun vorige leven niet in reïncarnatie geloofden….(also sprach Kamagurka..) !
Anita Steenbakkers 