Rentmeesterschap

Ik krijg de laatste tijd nogal wat bijzondere getuigenissen onder ogen. Brieven, kaarten, hele ontboezemingen. Sommigen in bibberig geschrift, anderen ferm op papier neergeschreven. Wat ze gemeen hebben is dat het allemaal odes zijn; lofzangen op het leven van mijn stervende vader.

Ik wist als kind al dat ik een bijzondere vader had. Wat niet gelegen kan hebben aan onze gesprekken; wij spraken toen nog niet zo veel. Maar ik vermoed dat ik het voelde. Toen al. Er is, tussen ouders en kinderen, een weten dat aan woorden of gedrag voorbij gaat. Het was dan ook die overtuiging die mij, als kind of puber, de Brabantse woorden volmondig deed beamen die in mijn geboortedorp regelmatig, door voor mij volkomen vreemden, werden uitgesproken. “Bende gij er inne van Steenbakkers? Piet Steenbakkers? Ja? Das nog ins unne goeie mens. Wanne goeie mens. Doede gij um de groeten”?

Mijn vader heeft niet duizelingwekkend groots en meeslepend geleefd. Sterker nog; lang was het bikkelen op de vierkante meter. Iedere jeugd garandeert zijn eigen trauma’s en die van mijn vader waren legio. En, omdat zijn puurheid hem weerhield om op anderen te gaan staan om zelf groter te lijken, is hij jaren kleiner gemaakt en gehouden dan hem lief was. Gelukkig wist hij zich op een gegeven moment gesteund door mijn moeder. Mijn aardse sterke moeder, die hem, vanuit haar eigenheid, dwong in het leven zoveel mogelijk zijn eigen plek in te nemen.

Het leven van mijn vader heeft zich volledig afgespeeld in een middelgrote dorpsgemeenschap in Brabant. Waarin hij zijn geloof, zijn hoop en zijn liefde vorm gaf door goed te doen, steun en bemoediging te geven aan iedereen die een beroep op hem deed.Desalniettemin; toen de tsunami’s een aantal jaren geleden elders hun verwoesting aanrichtten was hij een van de eersten die daar eigenhandig hielp om de boel letterlijk en figuurlijk mee op te bouwen. Hij had nu eenmaal een timmermansoog; niet alleen voor zijn bouwwerken en andere creaties, maar vooral ook voor de noden van een ieder. Het dreef mijn moeder wel eens tot razernij; dat altijd maar klaarstaan voor anderen. Want steeds als mijn vader zijn diensten leverde, leverde zij aan ruimte in. Ook was hij een matig ondernemer. In de wereld van mijn vader verstonden materie, tijd en geld zich nu eenmaal slecht ten opzichte van het toevoegen van waarde.

In de aanstaande feitelijke nalatenschap van mijn vader zitten talloze bouwkundige creaties, timmerwerken, meubels en prachtige schilderijen. Toch is dat niet hetgeen uiteindelijk zal beklijven. De vele brieven, gesprekken en loftuitingen geven blijk van een ander soort erfenis. Getuigen van het feit dat hij in zoveel levens een wezenlijk verschil maakte. Het tij deed keren. Een lichtend voorbeeld was. Een hand uitreikte toen het nodig was. Onbaatzuchtig. Dienstbaar. Een echte vriend.

Het zijn echt niet alleen de titanen die hun imposante voetafdruk in deze wereld achterlaten. Het zijn vooral mensen zoals mijn vader die, door hun doen en laten, bijna als vanzelfsprekend groots voortleven in de harten van al diegenen die zij raakten.

Advertentie