God zorgt wel voor zichzelf…..

Het is nog maar de vraag of we het gaan meemaken dit jaar. Ik bedoel ;  vandaag 16 december,  de dag waarop ik deze column schrijf, hebben we nog even een heuveltje dat 21-12-12 heet te nemen. Een datum met lading, dat op zijn minst. Een datum van belang. Volgens de Maya-kalender tenminste. De betekenis ervan is vooralsnog niet helemaal duidelijk. Volgens de Profetische duiders schieten we of massaal de afgrond in of juist duizelingwekkend omhoog; regelrecht de vijfde dimensie in. Armageddon of Nirvana !

Mijn voorkeur gaat uit naar het laatste, dat begrijpt U. Ik heb niet zo’n trek in poleshifts, ijstijden, tsunami’s en het daarbij horende dood- en verderf. Liever hoor ik engelenkoren, duik ik in hartverwarmende onvoorwaardelijke liefdesbaden en laaf ik mij aan duizelingwekkend 5^e dimensielicht.

Mijn persoonlijke waarheid is echter dat ik in beiden niet geloof. Niet in het einde van de wereld en niet in een stralend nieuw begin. Volgens mij gebeurt er op 21 december  precies helemaal niks. Gewoon business as usual. Een dag als alle anderen, in deze wereld van vandaag.

Deze, onze,  wereld van vandaag. Waarin een bultrug sterft op een onbeduidende zandbank  en mensen hiervoor een stille tocht organiseren.  Waarin grensrechters doodgeslagen worden omdat heetgebakerde jongeren verlies niet meer wensen te incasseren. Waarin pubers zich voor treinen gooien omdat  anderen pesten tot ware kunst hebben verheven. Waarin gehandicapten en zieken uit het zorgnest worden geduwd omdat we kostenbewust moeten worden. Waarin geld uiteindelijk altijd het machtigste wapen is en ook als zodanig wordt ingezet. Waarin we asielzoekers als zwervers zien en we ons verheugen op de dag waarop we ze hen uit hun tenten kunnen slaan. Waarin, weliswaar buiten onze landsgrenzen,  oorlogen welig tieren. Waarin Arabische lentes inmiddels tot winters verworden zijn. Waarin wereldwijd een kleine elite dezelfde piketpalen blijft slaan, omdat hun belangen het verdienen veiliggesteld te worden.

Onze wereld van vandaag. Waarin een 14-jarig meisje de moed vind om op te komen voor zichzelf en haar vrouwelijke leeftijdgenoten binnen een verstikkend religieus regiem. Waarin steeds meer corrupte systemen blootgelegd worden. Waarin een moedige schooljuffrouw kinderen in kastjes verstopt tijdens een gewelddadige overval waardoor zij overleven. Waarin een Mexicaanse burgemeester de kracht vond om de drugsmaffia te bestrijden. Waarin muzikanten, filmmakers, schrijvers creaties maken waardoor anderen geïnspireerd raken en blijven.

Deze duale wereld van vandaag. Waarin zowel Mordor als de Louteringsberg zich huisvesten. Waarin hoop en vrees, vertrouwen en wanhoop elkaar afwisselen; die wereld zal dus ook dit jaar gewoon Kerstfeest beleven.

Ik heb Kerst al lang ontdaan van zijn religieuze betekenis. En hoe ik als kind ook genoot van het Kerstverhaal en allen die daar een prominente rol in spelen, ik ben die boodschap allang voorbij.  Ik geloof niet in een verlosser die deze wereld komt redden van zonde en onrechtvaardigheid.

Maar ondanks alles geloof ik wel in Licht. Dus laten we voor onszelf en anderen het licht ontsteken. Koesteren. Uitdragen. Lief, zacht en aardig zijn voor elkaar. Voor nu, voor straks, tot in de eeuwen der eeuwen. S-amen. God zorgt wel voor zichzelf.

 

Geschreven op uitnodiging van Carolien Geurtsen voor haar KIM-gastbloQ 2012

Advertentie